- SOLSTITIUM
- SOLSTITIUMantiquis proprie ἡ τροπὴ θερινὴ, sicut Bruma ἡ χειμερινὴ. Virg. Georgic. l. 1. v. 100.Humida Solstitia, atque byemes optate serenasAgricolaeUbi aestates humidas optandas esse agricolis, ut contra hiemes, i. e. brumas, serenas, innuit. Horat. Epist. 11. l. 1. v. 18.Paenula solstitio, campestre nivalibus auris etc.Unde Solstitialis herba Plauto in Pseud. Actu 1. sc. 1. v. 36. et Ausonio, in Professorib. Epigr. 6. v. 9. quae vix solô prodiit et statim aestatis caloribus exarescit; ea nimirum quae Solstitiô nascitur, circa Τροπὰς θερινάς: et Solstitialis plaga; apud Solinum, quae ad orientem aestivum est. Recentiores vero pro bruma, Solstitium hibernum dicunt, alteri aestivi epithetô adiectô. Quia autem solstitiorum ratio impedita et ardua; instrumenta excogitârunt Mathematici veteres quibus ad Solstitia et Aequinoctia deprehendenda uterentur, cuiusmodi fuit gnomon Anaximandri in Sciotheris primum constitutus Lacedaemone, quem magnô errore Plinius pro sciothetico horologio accepit: Quippe non horas (quarum tum nondum usus inventus) sed aequinoctia solum et solstitia huiusmodi organis ostendebantur. Item Pherecydis Syrii Astrologi Η῾λιοτρόπιον, in Insul. Syro ab eodem statutum, cuius Laertius in eo meminit. Metonis porro Heliotropium aestivum, quod ille ptimus Athenis statuit, in Pnyce: ut alia omittam. Quae instrumenta ad formam πόλου videntur fuisse facta, in quibus et γνώμων sive umbilicus aeneus fuit, quô τροπαὶ monstrabantur. Sic itaque inquirebant, de Solstitio quotque dies iam praeterierint post τροπας, et ex umbrarum incrementis decrementisque temporis sui rationes inibant: uti pluribus docet Salmas. ad Solin. p. 305. 314.. 422. 632. et seqq.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.